To, jakie człowiek ma relacje z otaczającym go światem, jest bez wątpienia zdeterminowane tym, jakimi wartościami nasiąkał przez całe życie.

Niektóre wartości wynikają z kontekstu kultury, inne pochodzą z osobistych doświadczeń, są też takie, które naturalnie wypływają z osobowości każdego z nas, a wiele innych odzwierciedla rodzaj wychowania i przykład najbliższych i ukochanych osób.

Z upływem lat uświadomiłem sobie, że sposób, w jaki moi rodzice traktowali i opiekowali się swoimi rodzicami, moją siostrą, mną, swoimi przyjaciółmi, znajomymi i nieznajomymi, wynikał z zastosowania w praktyce filozofii życia opartej na wartościach szpitalnictwa.

Ten sposób bycia i życia niezauważalnie przenikał do mojego wnętrza, aż stałem się tym, kim jestem dzisiaj i czuję dla nich ogromną wdzięczność za podarowanie mi tego cennego dziedzictwa. Jednocześnie pragnienie, by podążać ich śladami i przekazać tę wartość moim dzieciom i bliskim, stanowi wielką odpowiedzialność.

Szpitalnictwo skrywa się w małych gestach dnia codziennego, w pozdrowieniu, w uśmiechu, w czułym dotyku lub okazaniu empatii komuś, kto cierpi. Dotyczy międzyosobowego wymiaru życia zawodowego, w szczególności u tych specjalistów, którzy jak i ja, mają możliwość pomagania osobom najbardziej potrzebującym i najsłabszym. Szpitalnictwo uczłowiecza nas i afirmuje godność osobie ludzkiej. Jest zaraźliwe i sprawia, że możemy się cieszyć tym, co w życiu najlepsze.