Od 18 lat jestem współpracownikiem Kliniki Szpitala Uniwersyteckiego im. św. Rafała. Znajomość historii, filozofii i charyzmatu Zakonu miały dla mnie fundamentalne znaczenie i przyczyniły się do zmiany mojego życia zarówno w wymiarze intelektualnym, duchowym i uczuciowym, jak i zawodowym.

Poznanie życia św. Jana Bożego obudziło we mnie świadomość tego, co naprawdę oznacza szpitalnictwo. Staram się nim żyć w sposób przekładający się na konkretne postawy, otwierając moje serce i moje ja, by wykonywać codzienne obowiązki z wielką dbałością zarówno o kwestie czysto techniczne, jak i międzyludzkie. Staram się zajmować osobami w najtrudniejszej sytuacji tak, by przyczyniać się do uczynienia opieki zdrowotnej bardziej ludzką, by była ona, jak najlepszej jakości. Ten aspekt jest dla mnie najważniejszy, nie ma chwili bym nie myślała o tym, że pacjent cierpi, odczuwa ból i lęk i że w tej sytuacji mam obowiązek złagodzić jego cierpienie.

Czuję ogromną miłość i pasję do zadań, które wykonuję w tej wspólnocie i mam wielkie pragnienie, by “czynić dobro i czynić je dobrze”, opiekując się naszymi pacjentami i ich rodzinami.

Czuję się dumna i wyróżniona i dziękuję Bogu, że znalazłam tak wspaniałe miejsce pracy.