Szpitalnictwo, jest wartością uniwersalną, ale jednocześnie staje się wyjątkowym i różnorodnym doświadczeniem w zależności od historii życia każdej osoby. Sam odczuwam wielką wdzięczność Bogu, za to, że pozwolił mi odkryć na mojej drodze dar szpitalnictwa i teraz tę drogę pokonuję jako brat w Zakonie Szpitalnym św. Jana Bożego.

Bóg dał mi szansę skierowania mojego powołania na dobrą drogę, prowadzącą do Chrystusa poprzez życie zakonne. Świat chorób i potrzeb reprezentowany przez pacjentów naszych dzieł każdego dnia pobudza mnie do refleksji nad tym, co mam, kim jestem i co mogę zrobić. W pewnym momencie oznaczało to zmianę sposobu postrzegania otoczenia. Zrozumiałem, że szpitalnictwo jest czymś, co rodzi się wtedy, gdy zaczynamy rozumieć, że jesteśmy częścią rzeczywistości drugiego człowieka.

Św. Jan Boży jest niezwykłym przykładem szpitalnictwa i swoim życiem uczy nas, jak można być wielkodusznym, szczególnie kiedy ofiaruje się własne życie, poprzez małe i wielkie gesty szpitalnictwa, praktykowane dla dobra innych i własnego. Nauczyłem się, że każdego dnia jest dobry moment, żeby starać się być lepszym, okazywać gesty miłości innym i dziękować Bogu za jego obecność w nas.