Mam na imię Peter. W młodym wieku próbowałem życia zakonnego w dwóch zgromadzeniach, ale za każdym razem wracałem do domu. Po tych doświadczeniach doszedłem do wniosku, że życie konsekrowane nie jest moją drogą. Rozpocząłem więc studia medyczne, chcąc leczyć ludzi i w ten sposób im pomagać. Pomimo tego, że byłem kochany i doceniany przez moją rodzinę, odczuwałem jednak niepewność, co do mojej przyszłości. Czułem pewną pustkę w moim życiu, wiedziałem, że muszę znaleźć jakiś sposób, aby nadać mojemu życiu sens. Podzieliłem się tymi uczuciami z moją rodziną. Oni poradzili mi, abym jeszcze raz rozważył "całkowite ofiarowanie się Bogu". Długo nad tym myślałem i zdecydowałem się w końcu, aby ofiarować się Bogu wstępując do Zakonu Szpitalnego św. Jana Bożego. Kiedy rozpoczynałem moją formację początkową czułem w mojej duszy pokój. Zauważyłem, że charyzmat szpitalnictwa bardzo odpowiada mojej duchowości i mojemu odczuciu, że zostałem powołany do naśladowania Jezusa w jego posłudze uzdrawiania chorych i budowania Królestwa Bożego wśród ubogich. Mogę wyrażać i pogłębiać mój udział w szpitalnictwie Jana Bożego poprzez codzienną Mszę św., modlitwę i kontemplację. Jestem szczęśliwy poświęcając moje życie, opiekując się i pomagając chorym, cierpiącym i odrzuconym. Mam nadzieję, że z Bożą pomocą, pozostanę zawsze wierny mojemu szpitalniczemu powołaniu.