Nazywam się Maria Teresa Diaz Muńoz. Od 28 lat jestem pielęgniarką, a 27 lat temu miałam szczęście zacząć pracę w Klinice św. Rafała. Zostałam zaakceptowana i przyjęta z wielką miłością przez wspólnotę braci św. Jana Bożego, z którymi dzielę charyzmat szpitalnictwa, mimo, że każdy postrzega ten charyzmat na swój sposób i wyraża go we własnych ideach, postawach i czynach.

Charyzmat św. Jana Bożego dał mi siłę i przekonanie, że służenie bez oczekiwania niczego w zamian, służenie z sercem, rozumem i uczuciem, daje niesamowitą satysfakcję.

Moja filozofia nie jest wyuczona ani nie została mi wyłożona. Została przeżyta dzięki całej miłości i wsparciu, jakie otrzymałam od tej wspólnoty w bardzo trudnych momentach mojego życia, momentach, które, jak dzisiaj sądzę, przezwyciężyłam tylko dzięki ich wielkoduszności w miłości, w braterstwie, które zobowiązuje mnie, by dalej dzielić się nią do końca życia, służąc chorym. I służba ta sprawia, że jestem bardzo szczęśliwa.

Jestem bardzo wdzięczna Zakonowi. Czuję, jak Bóg mi błogosławi, jak św. Rafał mi towarzyszy, jak św. Jan Boży mnie inspiruje i czuję się umocniona ilością niezwykłych osób, które towarzyszą mi na tej drodze. Od wszystkich nauczyłam się czegoś, dzięki przykładowi, jaki dają, dzięki ich poświęceniu, współczuciu, ich człowieczeństwu.

Mój początek tutaj, moje wzrastanie i dotarcie do miejsca, w którym jestem dzisiaj, uczyniły ze mnie osobę silniejszą, szczęśliwszą, lepszą, bardziej oddaną pielęgniarkę.