Prawdziwie błogosławioną okazała się inicjatywa Zakonu, zrealizowana przez br. Agusta Gonēalves, aby ustanowić siedzibę Domu Szpitalnego św. Jana Bożego w Aparecida do Taboado i pozostać na stałe w tym mieście − małym, ale jednocześnie w którym jest tak wiele osób gotowych do współpracy i współdzielenia charyzmatu Zakonu.

Urodziłam się w rodzinie chrześcijańskiej i zawsze umacniałam moją wiarę biorąc udział w życiu wspólnoty parafialnej. Jestem emerytowaną nauczycielką i wcześniej byłam już członkinią ruchu katolickiego Cursilhos de Cristianidade, nie mniej jednak dopiero, gdy poznałam to dzieło i przyłączyłam się do niego, odkryłam na nowo sens mojego życia.

To dzieło daje nam możliwość przekształcenia naszych darów i charyzmatów, w ramach wolontariatu, w działania poprzez które staramy się znaleźć, zrozumieć i zaradzić wszelkiego rodzaju deprywacjom społecznym, zdrowotnym, niedożywieniu czy zaniedbaniom w opiece na terenie naszego 23-tysięcznego miasta. Wypełniając tę misję staramy się zaistnieć, pełni zaangażowania i miłości, w życiu tych, których odwiedzamy w ich domach lub tych, którzy przybywają do nas ze swoimi czasami bardzo pilnymi potrzebami, często bezsilni i bez nadziei.

Motto naszego dzieła, które brzmi: „W imię życia przez całe życie” motywuje nas i dodaje odwagi, abyśmy rozszerzali stale zakres naszych działań i postępowali tak, aby dać potrzebującym nadzieję oraz przywrócić godności. Kiedy udajemy się, aby sprzątać mieszkania, towarzyszyć chorym w czasie hospitalizacji czy podczas konsultacji, kiedy wspomagamy darami w postaci odzieży lub wydajemy posiłki, wierzę, iż w takich momentach w rzeczywistości służymy Jezusowi. Kiedy zaś od darczyńców, otrzymujemy dary w formie ubrań, koszy, kocy, pieniędzy itp., mamy pewność, iż jest to dzieło naszego Boga poprzez działanie Ducha Świętego.

W tej grze zwanej życiem ci, którzy moją możliwość pomagać i posiadają energię by współpracować, jednoczą się z tymi, którzy czasami nie do końca są wstanie pojąć zasady tej gry...