Jestem kandydatką u Sióstr Miłosierdzia św. Jana Bożego. Jako jedynaczka miałam bardzo szczęśliwe dzieciństwo. O poświęceniu mojego życia Bogu zaczęłam myśleć od czasów Pierwszej Komunii. Ale trzymałam to marzenie głęboko w moim sercu. Kiedy skończyłam szkołę średnią powiedziałam o tym moim rodzicom, ale oni nie byli jeszcze gotowi, aby mnie utracić, bo byłam ich jedynym dzieckiem. Rozumiałam ich ból i czekałam. Przedwczesna śmierć mojego ojca uświadomiła mi, że Bóg ma wobec mnie inny plan. Zanim udało mi się otrząsnąć po śmierci mojego ojca, Bóg zabrał do siebie także moją mamę. W ten sposób zostałam sama na świecie. Słyszałam, jak Bóg mówił do mnie: "Poprowadziłem cię poprzez różne bolesne momenty, ja jestem twoim ojcem i matką, chcę, abyś teraz ocierała łzy z oczu tych, którzy cierpią”. W ten sposób odkryłam moje powołanie do Zgromadzenia Sióstr św. Jana Bożego. Dzięki moim własnym doświadczeniom jestem w stanie zrozumieć i wczuć się w sytuację starców i dzieci w Pretheeksha Bhavan. Czuję się powołana do ocierania ich łez i konsekrowania mojego życia Bogu. Tak, chcę być Siostrą Miłosierdzia św. Jana Bożego. Kiedy zdajemy sobie sprawę z tego, jak wspaniałym darem jest powołanie, przestajemy się martwić tym, z czego zrezygnowaliśmy w życiu. Tajemnicą powołania zakonnego jest odnalezienie swojego skarbu.