Okazje, jakie pojawiają się w życiu, są przejawem Bożej miłości. Dlatego przywilejem jest dla mnie przynależność do Rodziny Szpitalnej, która 22 lata temu otworzyła swoje ramiona, aby przyjąć mnie jako współpracownika.

Życie charyzmatem szpitalnictwa na co dzień, było największym bogactwem, jakim obdarowała mnie Prowincja Kolumbijska.

Na wspólnej z Zakonem, ścieżce życia, mogłem przejść wielką przemianę, która pozwoliła mi na refleksję, wzrost i rozwój zarówno osobisty, jak i zawodowy. Nauczyłem się, jak wielkie znaczenie ma dla pacjenta i jego rodziny wrażliwości wobec cierpienia i bólu. Służenie innym stało się podstawą mojej duchowości.

Nabyte doświadecznia pozwoliły mi zrozumieć, że moja praca, razem z pracą braci i innych współpracowników naszej kliniki, winna przyczyniać się do propagowania tego dziedzictwa, jakie św. Jan Boży zostawił swoim uczniom mówiąc: “bracia czyńcie dobro”.

Wykształcenie bioetyczne, które mogłem zdobyć dzięki hojności Zakonu, pozwoliło mi na wypracowanie holistycznego spojrzenia na moje obowiązki administracyjne i opiekuńcze.

Podsumowując, zaufanie i ciepło, jakie odczuwam w tej Rodzinie, spowodowały, że dokładam wszelkich starań, aby służyć potrzebującym z odpowiedzialnością i pełnym profesjonalizmem.