Urodziłem się w rodzinie chrześcijańskiej i dorastałem aktywnie uczestnicząc w życiu mojej parafii. Po maturze udałem się do Bangalore, gdzie spędziłem pięć lat studiując finanse i zarządzanie. W 1997 roku poślubiłem Ann Mary. O istnieniu Zakonu dowiedziałem się, kiedy mojej żonie zaproponowano, aby ubiegała się o kierownicze stanowisko w Szkole Pielęgniarskiej prowadzonej przez bonifratrów w Kattappana. Także i ja dostałem propozycję pracy w administracji szpitala w Kattappana. Po raz pierwszy doświadczyliśmy szpitalnictwa, które jest szczególnym charyzmatem Zakonu, kiedy pojechaliśmy na rozmowę o pracę. Gdy dotarliśmy do Kumily, czekało tam na nas dwóch braci. Ku naszemu zdziwieniu, odkryliśmy, że jeden z nich jest właśnie dyrektorem szpitala. Było to dla nas nie do pomyślenia, żeby dyrektor tak wielkiej instytucji, jechał wiele kilometrów, aby przywitać kandydatów do pracy i potem towarzyszyć im w drodze do szpitala!

To było nasze pierwsze zetknięcie ze szpitalnictwem, które wkrótce zaczęliśmy poznawać jeszcze lepiej. W czasie naszej pierwszej wizyty zauważyliśmy, że ta przyjacielska i gościnna atmosfera panuje w całym szpitalu, a na koniec zostaliśmy zaproszeni, aby zjeść posiłek z braćmi w refektarzu. Sam brat Fortunatus podawał nam owoce. Zapakował nam także banany na powrotną podróż do domu! To bezpośrednie doświadczenie szpitalnictwa dodało nam odwagi, aby zaryzykować pozostawienie naszych dotychczasowych miejsc pracy w Bangalore i poświęcić się pracy dla Zakonu. Od tego momentu mamy ten przywilej, aby w pełni uczestniczyć w realizacji charyzmatu szpitalnictwa razem ze wspaniałym braćmi.