Urodziłem się w 1983 roku w Kattupadi (Tamilnadu) w Indiach. Chodziłem do szkoły prowadzonej przez Braci Najświętszego Serca. Kiedy byłem w ósmej klasie, proboszcz poprosił mnie, abym pojechał z nim odwiedzić osoby starsze i chore w odległej wiosce. Nie bardzo miałem na to ochotę, ci ludzie często byli bardzo chorzy, ale proboszcz nalegał. Kiedy dotarliśmy już na miejsce miejscowi mieszkańcy byli bardzo szczęśliwi z powodu wizyty proboszcza. On odwiedzał ich co tydzień, starał się pomagać, jak tylko potrafił, a także opowiadał im o Bogu. Jego szpitalnictwo i sposób w jaki się nimi opiekował stało się dla mnie ogromna inspiracją.

Jeden z moich przyjaciół powiedział mi, że istnieje pewien zakon braci (Zakon Szpitalny św. Jana Bożego), którego członkowie także opiekują się chorymi i potrzebującymi oraz są bardzo zaangażowani w swoją pracę apostolską. Dlatego zdecydowałem się poprosić o przyjęcie do tego właśnie zakonu. Po wstąpieniu było mi trochę trudno przystosować się do innych kandydatów, bo pochodziliśmy z bardzo różnych części Indii. W czasie formacji pracowałem w domu opieki dla osób starszych prowadzonym przez Zakon. Ta posługa bardzo mnie inspirowała i dawała wiele satysfakcji. Kiedy przyszedł odpowiedni czas i musiałem podjąć ostateczną decyzje dotyczącą mojego życia, zdecydowałem się na złożenie ślubów w Zakonie. Zostałem potem wysłany na studia zagraniczne, abym mógł się lepiej przygotować do posługi zgodnej z charyzmatem szpitalnictwa.