Urodziłem się w Gutiérrez (Cundinamarca) 17 lutego 1943 r., w rodzinie o mocnych korzeniach chrześcijańskich. Moimi rodzicami byli Antonio Hernández i Leonilde Castro (oboje już nieżyjący).

Rozeznania mojego powołania dokonywałem przy wsparciu rodziców i proboszcza, co było dla mnie niezwykle ważne. O Zakonie Szpitalnym i o działalności, jaką realizuje on na rzecz chorych i potrzebujących dowiedziałem się w roku 1959 i poprosiłem o przyjęcie, jako aspiranta, do wspólnoty przy Szpitalu Psychiatrycznym Naszej Pani de las Mercedes w miejscowości Sibaté (Cundinamarca), w której odbyłem postulantat, nowicjat i scholastykat, otrzymując formację w duchu św. Jana Bożego w zakresie życia duchowego, życia braterskiego i wspólnotowego. Podczas dalszych etapów formacji, zdobywałem bezpośrednie doświadczenie w służbie chorym i w realizacji apostolatu.

Poświęciłem się najsłabszym, chorym i potrzebującym (Mt. 9,12), którymi opiekowałem się, starając się używając słów i gestów pełnych wyrozumiałości i pokory (Łk. 4,38), cierpiałem z cierpiącymi; utożsamiałem się z ubogim, chorym i potrzebującym. Zafascynowany postacią oraz stylem Jezusa i namaszczony przez Ducha Świętego, poświęciłem się całkowicie Bogu, by wypełnić przykazanie Chrystusa: uzdrawiać chorych (Mt. 10, 7-8).