Jestem technikiem radiologiem.

Zajmuję się robieniem prześwietleń, ale mam także inne obowiązki.

Koordynuję działanie komitetu CAL, co – jak można się domyślać – jest zadaniem dużo bardziej związanym z kontaktami z ludźmi. Tu jestem animatorem i “oficjalnym klaunem” na imprezach organizowanych dla pacjentów i rodzin.

Możliwość realizowania każdego dnia mojego powołania odbija się także w mojej pracy. Mogę coraz lepiej rozumieć moich pacjentów, którzy nie przychodzą do mnie w odwiedziny, ale są tu dlatego, że cierpią. Pamiętając o tym, mogę ofiarować słowo pocieszenia i wsparcia. Mogę też się postarać, żeby wizyta przebiegła jak najłagodniej i najspokojniej. Docenianie zdrowia i pogodzenie się z jego brakiem nie jest słabością czy niepełnosprawnością, ale raczej innym rodzajem sprawności. Krótko mówiąc chodzi o przywrócenie pacjentowi godności, którą często utracili.