Szpitalnictwo oznacza dla mnie wzmacnianie, ochronę, żywienie, towarzyszenie, bezinteresowne dawanie radości i wychodzenie naprzeciw bliźniemu uznając, że ma on takie same prawa i te same obowiązki.

W mojej pracy wolontariusza na oddziale medycyny paliatywnej w szpitalu Bonifratrów w Linz, nieustannie doświadczam szpitalnictwa. Towarzysząc młodej kobiecie w ostatnim etapie jej życia, przeżyłam to szpitalnictwo w sposób szczególnie wzruszający. Poprzez swoje gesty, ta młoda kobieta sprawiła, że poczułam, jak bardzo ważna jest obecność drugiej osoby w sytuacji takiej, jak ta. Proste gesty, zwyczajny uśmiech lub słowo, nawet jeśli wypowiedziane z trudem, mogą wyrazić szpitalnictwo w swoim najgłębszym znaczeniu. W chwilach ciszy i skupienia, rozumiałam jak ważna jest dla młodej kobiety moja obecności poprzez jej oddech, który w mojej obecności stawał się bardziej spokojny. Osoby umierające stają się bardzo wyczulone na to, co je otacza, szczególnie na towarzyszące im osoby. Są bardzo ważne ich ostatnie pragnienia i marzenia, dlatego, w miarę możliwości, staram się im zawsze pomóc w ich realizacji.

Moje życie jest bardzo silnie naznaczone prze to ofiarowanie i otrzymywanie szpitalnictwa. Jestem bardzo wdzięczna za dar przeżywanego charyzmatu i za spotkania z osobami w szczególnych sytuacjach, które rodzą się właśnie z tego szpitalnictwa.