Już od ponad czterech lat jestem zaangażowany w pracę tego dzieła. Jestem dumny z tego, że mogę powiedzieć, że jestem jego częścią. Moja codzienna praca w Fundacji Germą Tomįs Canet daje mi możliwość przeżywania kolejnych dni z pacjentami, z którymi pracujemy (upośledzeni psychicznie w stopniu ciężkim, ubezwłasnowolnieni). Otaczam ich profesjonalną opieką, ale przede wszystkim daję ludzkie wsparcie, którego tak bardzo potrzebują. Wszyscy pracownicy Fundacji zwracają szczególną uwagę na okazywanie szacunku i szanowanie godności naszych pacjentów. Wspieramy ich w kluczowych dla nich życiowych projektach, pomagamy oferując naszą profesjonalną pomoc, zawsze okazując należny im szacunek.

W moim przypadku wiara w osobę (nie zapominając o istnieniu choroby psychicznej) zmobilizowała mnie do ciągłego poszukiwania lepszego, odpowiedniejszego i bardziej skutecznego działania w odpowiedzi na potrzeby, które oni wyrażają. Ale wiele innych, właściwie większość z tych potrzeb, trzeba wychwycić intuicyjnie. Uczestniczę w tworzeniu nowych projektów, które mają na celu przywrócić chorym chęć do życia.

Fundamentem naszej pracy jest więź. Opracowaliśmy narzędzia, które pomagają nam zbudować tę więź poprzez zajęcia ludyczne, żeby w życiu naszych podopiecznych zrodziło się poczucie przynależności do grupy, żeby nawiązywały się przyjaźnie między pacjentami. W ten sposób dajemy im też możliwość poznania weselszej strony pracowników.