Urodziłem się w 1919 r., zatem pisząc te słowa mam 95 lat. Wychowałem się w Northern Queensland, w mieście Cairns. W mojej rodzinie była czwórka dzieci, a ja byłem z nich najmłodszy. Uczęszczałem do szkoły średniej prowadzonej przez Braci Szkolnych Marystów. Każdego roku brat marysta odpowiedzialny za powołania, prowadził w naszej szkole spotkanie na temat powołania zakonnego. Oczywiście rozważałem wstąpienie do marystów, jednak, gdy ukończyłem szkołę, postanowiłem pomóc ojcu w prowadzeniu firmy (był on producentem napojów gazowanych). O Zakonie Szpitalnym św. Jana Bożego dowiedziałem się od mojego proboszcza – augustianina o. Thomasa Hunta OSA. Otrzymałem od niego materiały dotyczące promocji powołań, jakie Zakon Szpitalny rozsyłał do każdej parafii w Australii. Pociągnęła mnie idea zostania bratem w zakonie, który zajmował się szpitalnictwem, dlatego złożyłem podanie i zostałem przyjęty do nowicjatu w Morisset w Nowej Południowej Walii dnia 8 marca 1950 r. Miałem wtedy 31 lat. Na wczesnym etapie mojego życia zakonnego uzyskałem kwalifikacje pielęgniarza psychiatrycznego i pracowałem poza Australią – w Nowej Zelandii, Papui-Nowej Gwinei i USA. Ostatnie lata tej mojej ziemskiej wędrówki spędzam w domu spokojnej starości. Jednakże nie odszedłem na emeryturę – każdego dnia wciąż praktykuję szpitalnictwo pośród otaczających mnie osób.