Konferencja Regionalna
Afryki, pierwszy etap przygotowań do zbliżającej się Kapituły Generalnej,
odbyła się w dniach 4–6 października 2023 r. w szpitalu św. Jana Bożego w
Afagnan, Togo. Dzień otwarcia zbiegł się z szeregiem radosnych wydarzeń, m.in.:
liturgicznym wspomnieniem wielkiego świętego Kościoła św. Franciszka z Asyżu,
imieninami papieża Franciszka, któremu składamy najserdeczniejsze życzenia oraz
publikacją adhortacji Apostolskiej „Laudate Deum” (drugiej części encykliki
„Laudato Si”).
Oprócz współbraci i
współpracowników z Regionu, w Konferencji uczestniczyli: Przełożony Generalny,
br. Jésus ETAYO, Radny Generalny br. Pascal AHODEGNON i Sekretarz Generalny br.
André SENE.
Tematem najbliższej Kapituły
Generalnej będzie: „Szpitalnictwo w zmieniającym się świecie”, a jej
metodologia będzie odmienna od tej stosowanej dotychczas przez Zakon. Przede
wszystkim w przygotowaniach będziemy dążyć do jak najbardziej inkluzywnego
uczestnictwa wszystkich (braci, współpracowników, podopiecznych…) w całym
procesie przygotowującym do Kapituły.
Metodologia, ta zaproponowana
przez moderatora Kapituły Matthieu Dauma, została szczegółowo wyjaśniona na
początku Konferencji, aby wszyscy mogli aktywnie w niej uczestniczyć i
odpowiednio przeprowadzić drugi etap, który będzie realizowany w prowincjach.
Prace podczas pierwszej sesji
porannej koordynowane przez br. Pascala AHODEGNONA składały się z różnych
etapów:
1. Wyjaśnienie
metodologii kapituły przez br. Pascala AHODEGNONA.
2. Uważne wysłuchanie
przemówienia Ojca Generała, które dotyczyło synodalnego ducha jedności i
komunii z ojcami synodalnymi zgromadzonymi właśnie tego dnia w Rzymie. Dla
Przełożonego Generalnego przyszłość Zakonu w Afryce zależy od otwartości ducha
w opuszczaniu naszych stref komfortu i kierowaniu się na peryferie. Następnie
zgromadzeni z wielką uwagą obejrzeli nagrania wideo Matthieu DAUM, moderatora
Kapituły Generalnej.
3. Po projekcji filmów miała
miejsce krótka dyskusja pomiędzy uczestnikami na sesji plenarnej. Ogólną opinią,
która wyłoniła się z tej wymiany, była potrzeba promocji naszej tożsamości,
jako braci i współpracowników poza granice naszych wspólnot szpitalnych oraz pragnienie
abyśmy dążyli do przezwyciężania wszystkich przeszkód stojących na drodze naszego
szpitalnictwa, aby otwierać się na nowe perspektywy.
Popołudnie poświęcone
było głównie pracy w grupach, po których miało miejsce spotkanie plenarne,
prezentacja wyników prac w grupach i wymiana opinii. Konferencja zakończyła się
wspólną modlitwą.